A gdyby Kennedy żył? Część 2.

„Jeśli ktoś «wzywał» do konfrontacji z ZSRR, to był to JFK.”

W taki sposób Tim Stanley – brytyjski publicysta i doktor historii współpracujący z Uniwersytetem Oxfordzkim – odpowiada badaczom amerykańskim. „Kennedy był znaczący prezydentem, ale daleko mu było do wielkości” – wywodzi Stanley i przytacza następujące argumenty:

  1. Nie można na prezydenturę Kennedy’ego patrzeć tylko przez pryzmat polityki zagranicznej, a w polityce wewnętrznej Kennedy był raczej „mierny” (mediocre); liberalne reformy stały się możliwe – paradoksalnie – dzięki jego śmierci, która pomogła Demokratom osiągnąć przewagę w Kongresie.
  2. John Kennedy był uzależniony od seksu – jak długo jego postawa „agresywnego kobieciarza” (aggressive womanising) nie przekroczyłaby granicy bezpieczeństwa?

Cztery zagadnienia ze sfery międzynarodowej omawiane przez Blight i Lang, Stanley komentuje tak:

  • Kennedy był przekonany, że Wietnam jest zbyt ważny, by go stracić i to on wysłał tam doradców wojskowych,
  • był też „staroświeckim żołnierzem zimnej wojny” od początku prezydentury przyrzekającym obronę wolności za każdą cenę,
  • w dziedzinie broni nuklearnej nie odniósłby sukcesów, bo porozumieniem długo nie byli zainteresowani Rosjanie,
  • a jeśli chodzi o Kubę, to właśnie on dał zielone światło inwazji w Zatoce Świń i próbował doprowadzić do zabicia Fidela Castro.

Sceptyczne opinie, co do klasy Johna Kennedy’ego jako polityka także nie są odosobnione.

O „seksualnych wybrykach” Kennedy’ego pisał też wspominany wcześniej Andrew Roberts, uznając, że w erze po skandalu Watergate, gdy politycy musieli być czyści, „seryjne związki żonatego JFK z atrakcyjnymi kobietami – w tym być może nawet z Marilyn Monroe – i z dziewczynami, które miały powiązania z mafią, zniszczyłyby go”.

Natomiast Scott Bomboy zwracał uwagę, że podejście Johna Kennedy’ego do perspektywy wojny w Wietnamie nie było jednoznaczne, że interesowała go również opcja militarna, a przyczyną była osławiona teoria domina – utrata Wietnamu miała oznaczać utratę całej Azji Południowo-Wschodniej.

A więc może, jak konkluduje Stanley, wszystko wyglądałoby inaczej, gdyby wybory w 1960 roku wygrał nie John Kennedy, lecz Richard Nixon?



Kategorie:Pół wieku później

Tagi: , , , , ,

Skomentuj

Wprowadź swoje dane lub kliknij jedną z tych ikon, aby się zalogować:

Logo WordPress.com

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Facebooku

Komentujesz korzystając z konta Facebook. Wyloguj /  Zmień )

Połączenie z %s

Ta witryna wykorzystuje usługę Akismet aby zredukować ilość spamu. Dowiedz się w jaki sposób dane w twoich komentarzach są przetwarzane.

%d blogerów lubi to: